لمعه‌لر | يگرمى ايكنجى لمعه | 347
(342-354)

ايشته نوعِ إنسانڭ تنوّعنڭ أڭ مهمّ مايه‌سى و زنبرگى؛ مسابقه ايله، حقيقى ايمانلى فضيلتدر. فضيلتى قالديرمق، ماهيتِ بشريه‌نڭ تبديليله، عقلڭ سوندورلمسيله، قلبڭ ئولديريلمه‌سيله، روحڭ محو ايديلمسيله اولابيلير. أوت شو حرّيت پرده‌سى آلتنده مدهش بر إستبدادى طاشييان شو عصرڭ غدّار يوزينه چارپيلمغه لايق ايكن و حالبوكه او طوقاته مستحق اولميان غايت مهمّ بر ذاتڭ ياڭليش اولارق يوزينه صاورولان كاملانه شو سوزڭ:


نه ممكن ظلم ايله، بيداد ايله، إمحاىِ حرّيت؛


چاليش إدراكى قالدير، مقتدرسه‌ڭ آدميتدن.


سوزينڭ يرينه، بو عصرڭ يوزينه چارپمق ايچون بن ده ديرم:


نه ممكن ظلم ايله، بيداد ايله، إمحاىِ حقيقت؛


چاليش قلبى قالدير، مقتدرسه‌ڭ آدميتدن.


وياخود:


نه ممكن ظلم ايله، بيداد ايله، إمحاىِ فضيلت؛


چاليش وجدانى قالدير، مقتدرسه‌ڭ آدميتدن.


أوت ايمانلى فضيلت، مدارِ تحكّم اولماديغى گبى، سببِ إستبداد ده اولاماز. تحكّم و تغلّب ايتمك، فضيلتسزلكدر. و بِالخاصّه أهلِ فضيلتڭ أڭ مهمّ مشربى، عجز و فقر و تواضع ايله حياتِ إجتماعيۀِ بشريه‌يه قاريشمق طرزنده‌در. ”ِﷲ الحمد“ بو مشرب اوستنده حياتمز گيتمش و گيدييور. بن كندمده فضيلت وار دييه فخر صورتنده دعوا ايتمييورم. فقط نعمتِ إلٰهيه‌يى تحديث صورتنده، شكر ايتمك نيّتيله دييورم كه:


سس يوق

لمعه‌لر