يالڭز سزه بونى إخطار ايدرم كه: ”بو مدافعهمدهكى قيمتى محافظه ايتمهنڭ شرطى، بو حادثهدهكى آغز يانماسيله رسالۀِ نوردن كوسمهمك و استادندن طاريلمامق و قارداشلرندن (صيقنتيدن گلن بهانهلرله) نفرت ايتمهمك و بربرينه قصور بولمامق و إسناد ايتمهمكدر.“
يالڭز تخطّر ايدرسڭز كه، رسالۀِ قدرده إثبات ايتمشز كه: باشه گلن ظلملرده ايكى جهت وار و ايكى حكم واردر: برى، إنسانڭ؛ برى، قدرِ إلٰهينڭ. عين حادثهده إنسان ظلم ايدر، فقط قدر عادلدر، عدالت ايدر. بو مسئلهمزده إنسانڭ ظلمندن زياده، قدرڭ عدلنى و حكمتِ إلٰهيهنڭ سرّينى دوشونملىيز.
أوت قدر، رسالۀِ نور طلبهلرينى بو مجلسه چاغيردى. و مجاهدۀِ معنويه إنكشاف ايتمهسنڭ حكمتى؛ اونلرى، بو حقيقةً چوق صيقنتيلى اولان مدرسۀِ يوسفيهيه سَوق ايتدى. إنسان ظلمى و بهانهسى بر وسيله اولدى. اونڭ ايچون صاقينڭز، بربريڭزه ”بويله ياپمهسيدڭ، بن توقيف اولمازدم“ ديمهيڭز.
بو پارچه محكمه مدافعاتنڭ بر پارچهسيدر
هر ناصلسه بورايه گيرمش، چيقاريلمامش قالمش
محكمهنڭ رئيس و أعضالرندن أهمّيتلى بر حقّمى طلب ايدرم. شويله كه
بو مسئلهده يالڭز شخصم مدارِ بحث دگل كه، سز بنى تبرئه ايتمكله و حقيقتِ حاله مطّلع اولماڭزله حلّ ايديلمش اولسون