بر زمان أهلِ دنيا بنى هر شيدن تجريد ايتدكلرندن بش چشيد غربتلره دوشمشدم. و إختيارلق زمانمده قسمًا تأثّراتدن گلن بش نوع خسته‌لقلره گرفتار اولمشدم

صيقنتيدن گلن بر غفلتله، رسالۀِ النورڭ تسلّى ويريجى و مدد ايديجى أنوارينه باقميه‌رق، طوغريدن طوغرى‌يه قلبمه باقدم و روحمى آرادم. گوردم كه؛ غايت قوّتلى بر عشقِ بقا و شديد بر محبّتِ وجود و بيوك بر إشتياقِ حيات و حدسز بر عجز و نهايتسز بر فقر، بنده حكم ايدييورلر. حالبوكه مدهش بر فنا، او بقايى سوندورييور. او حالتمده، يانيق بر شاعرڭ ديديگى گبى ديدم

دل بقاسى حق فناسى ايستدى ملكِ تنم

بر دواسز درده دوشدم، آه كه لقمان بى‌خبر

مأيوسانه باشمى أگدم؛ بردن {حَسْبُنَا اﷲُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ} آيتى إمداديمه گلدى، ديدى: ”بنى دقّتله اوقو.“ بن گونده بش يوز دفعه اوقودم. بنم ايچون عين اليقين صورتنده إنكشاف ايدن چوق قيمتدار أنوارندن بر قسمنى و يالڭز طوقوز نورينى و مرتبه‌سنى إجمالاً يازوب، أسكيدن عين اليقين ايله دگل، بلكه علم اليقين ايله بيلينن تفصيلاتنى رسالۀِ النوره حواله ايدييورم

برنجى مرتبۀِ نوريۀِ حسبيه: بنده‌كى عشقِ بقا، بنده‌كى بقايه دگل، بلكه سببسز و بِالذّات محبوب اولان كمالِ مطلق صاحبى، ذاتِ ذو الكمالڭ و ذو الجمالڭ بر إسمنڭ بر جلوه‌سنڭ ماهيتمده بر گولگه‌سى بولونديغندن، فطرتمده او كاملِ مطلقڭ وارلغنه و كمالنه و بقاسنه متوجّه اولان محبّتِ فطريه، غفلت يوزندن يولنى شاشيرمش، گولگه‌يه ياپيشمش، آيينه‌نڭ بقاسنه عاشق اولمشدى. {حَسْبُنَا اﷲُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ} گلدى، پرده‌يى قالديردى. گوردم و حسّ ايتدم و حقّ اليقين ذوق ايتدم كه؛ بقامڭ لذّت و سعادتى، عينًا و داها مكمّل بر طرزده باقئِ ذو الكمالڭ بقاسنه و بنم ربّم و إلٰهم اولديغنه ايمانمده و إذعانمده و ايقانمده واردر. چونكه اونڭ بقاسيله بنم ايچون لا يموت بر حقيقت تحقّق ايدر. زيرا بنم ماهيتم، هم باقى، هم سرمدى بر إسمڭ گولگه‌سى اولور، داها ئولمز دييه شعورِ ايمانيله تقرّر ايدر