شعاعلر | دردنجى شعاع | 147
(143-179)

هم او شعورِ ايمانيله، نتيجۀِ حياتم و سببِ سعادتم و وظيفۀِ فطرتم اولان رسائل النور دخى ضياعدن، محودن، فائده‌سز قالماسندن و معنًا قوروماسندن قورتولمالرينى و ميوه‌دار باقى قالمالرينى او إنتسابِ ايمانى ايله بيلدم، حسّ ايتدم، قناعت گتيردم. كندى بقامڭ لذّتندن چوق زياده بر معنوى لذّت طويدم، تام حسّ ايتدم. چونكه ايمان ايتدم كه: باقئِ ذو الكمالڭ بقاسى و وارلغيله رسائل النور يالڭز إنسانلرڭ حافظه‌لرنده و قلبلرنده نقش اولمييور؛ بلكه حدسز ذى‌شعور مخلوقاتڭ و روحانيلرڭ بر مطالعه‌گاهلرى اولمقله برابر رضاءِ إلٰهى‌يه مظهر ايسه لوحِ محفوظده و ألواحِ محفوظه‌ده إرتسام ايده‌رك ثواب ميوه‌لريله تزيّن ايدر. و بِالخاصّه قرآنه منسوبيتى و قبولِ نبوى و إن شاء اﷲ مرضئِ إلٰهى جهتيله بر آنده وجودى و نظرِ ربّانى‌يه مظهريتى، عموم أهلِ دنيانڭ تقديرندن داها زياده قيمتداردر بيلدم


ايشته حياتمى و بقامى او رسائلڭ حقائقِ ايمانيه‌يى إثبات ايدن هر بر رساله‌سنڭ بقاسنه، دوامنه، إفاده‌سنه، مقبوليتنه فدا ايتمگه هر وقت حاضر اولديغمى و سعادتمى اونلرڭ قرآنه خدمت ايتمه‌لرنده بيلدم. و او حالده بقاءِ إلٰهى ايله يوز درجه إنسانلرڭ تحسينلرندن داها زياده بر تقديره مظهريتلرينى او إنتسابِ ايمانى ايله آڭلادم. بتون قوّتمله {حَسْبُنَا اﷲُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ} ديدم


هم او شعورِ ايمانى ايله أبدى بر بقا و دائمى بر حيات ويرن باقئِ ذو الجلالڭ بقاسنه و وجودينه ايمان و ايمانڭ أعمالِ صالحه گبى نتيجه‌لرى، بو فانى حياتڭ باقى ميوه‌لرى و أبدى بر بقانڭ وسيله‌لرى اولديغنى بيلدم. ميوه‌دار بر آغاجه إنقلاب ايتمك ايچون قابوغنى ترك ايدن بر چكردك گبى، بن ده او باقى ميوه‌لرى ويرمك ايچون بو بقاءِ دنيوينڭ قابوغنى بيراقمغه نفسمى قانديردم. نفسمله برابر ”حَسْبُنَا اﷲُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ، اونڭ بقاسى بزه يتر“ ديدم

سس يوق