شعاعلر | دردنجى شعاع | 148
(143-179)

هم شعورِ ايمانى و إنتسابِ عبوديت ايله طوپراق پرده‌سنڭ آرقه‌سى ايشيقلانمه‌سنى و آغير طبقۀِ ترابيه دخى ئولولرڭ اوستندن قالقديغنى و قبر قپوسيله گيريلن ير آلتى دخى، عدم‌آلود قراڭلقلر اولماديغنى علم اليقين ايله بيلدم. بتون قوّتمله {حَسْبُنَا اﷲُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ} ديدم


هم غايت قطعى بر صورتده حسّ ايتدم و او شعورِ ايمانى ايله حقّ اليقين بيلدم كه: فطرتمده چوق شدّتلى اولان عشقِ بقا باقئِ ذو الكمالڭ بقاسنه، وارلغنه ايكى جهتله باقاركن؛ أنانيتڭ پرده چكمه‌سيله، محبوبنى قاچيرمش، آيينه‌سنه پرستش ايتمش بر سرسمه دونمش گوردم. و او چوق درين و قوّتلى عشقِ بقا، بِالذّات و سببسز، فطرةً سَويلن و پرستش ايديلن كمالِ مطلق بر إسمنڭ گولگه‌سى واسطه‌سيله ماهيتمده حكم ايدوب او عشقِ بقايى ويرمش و محبّت ايچون هيچ بر علّت و هيچ بر غرضى و ذاتندن باشقه هيچ بر سبب إقتضا ايتمه‌ين كمالِ ذاتى پرستشه كافى و وافى ايكن، سابقًا بيان ايتديگمز و هر بريسنه بر حيات و بر بقا دگل، بلكه ألدن گلسه بيڭلر حياتِ دنيويه و بقا فدا ايديلمگه لايق اولان مذكور باقى ميوه‌لرى دخى إحسان ايتمكله، او فطرى عشقى شدّتلنديرمش حسّ ايتدم. أليمدن گلسه ايدى بتون ذرّاتِ وجودمله {حَسْبُنَا اﷲُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ} دييه‌جكدم و او نيّتله ديدم. و بقاسنى آرايان و بقاىِ إلٰهى‌يى بولان او شعورِ ايمانى (كه بر قسم ميوه‌لرينه سابقًا ”هم... هم... هم...“لر ايله إشارت ايتدم) بڭا اويله بر ذوق و شوق ويردى كه؛ بتون روحمله، بتون قوّتمله، أڭ درين قلبمده نفسمله برابر ديدم: {حَسْبِى مِن‌َ الْبَقَاءِ لَذَّةً وَ سَعَادَةً اِيمَانِى وَ شُعُورِى وَ اِذْعَانِى بِاَنَّهُ هُوَ اِلٰهِىَ‌ الْبَاقِى حَسْبُنَا اﷲُ وَنِعْمَ الْوَكِيلُ}

سس يوق