(محكمه‌نڭ حيرتله (عليهلرنده ايكن) عليهمزده يازديغى بر فقره‌در

بن ده عدليه‌نڭ محكمه‌سنه ديرم كه: بيڭ اوچ يوز أللى سنه‌ده و هر عصرده اوچ يوز أللى ميليون مسلمانلرڭ حياتِ إجتماعيه‌سنده أڭ قدسى و حقيقتلى بر دستورِ إلٰهى‌يى اوچ يوز أللى بيڭ تفسيرڭ تصديقلرينه و إتّفاقلرينه إستنادًا و بيڭ اوچيوز أللى سنه‌ده گچمش أجداديمزڭ إعتقادلرينه إقتداءً تفسير ايدن بر آدمى محكوم ايدن حقسز بر قرارى، ألبته روىِ زمينده عدالت وارسه، او قرارى ردّ و بو حكمى نقض ايده‌جكدر.

(محكمه‌نڭ تعجّب و تقدير ايله قرارنامه‌ده يازديغى بر فقره اولوب، گويا عليهمزده‌در. حالبوكه اونلرى محكوم ايدر.)

يگرمى آلتنجى مكتوبده سعيد النورسى كنديسندن بحثله: ”بو بيچاره قارداشڭزده اوچ شخصيت وار كه، بربرندن چوق اوزاقدرلر

برنجيسى: قرآنِ حكيمڭ خزينۀِ عاليه‌سنڭ دلاّللغى جهتنده‌كى موقّت و صِرف قرآنه عائد بر شخصيتم وار. اونده دلاّللغڭ إقتضا ايتديگى پك يوكسك أخلاق وار كه، او بنم دگل، بن صاحبى دگلم. او مقامڭ و وظيفه‌نڭ إقتضا ايتديگى بر سجيه‌در. بنده بو نوعدن نه گورسه‌ڭز بنم دگل، اونڭله بڭا باقمه‌يڭز؛ او مقامڭدر

ايكنجيسى: عبوديت وقتنده درگاهِ إلٰهى‌يه متوجّه اولديغم وقت، جنابِ حقّڭ إحسانيله موقّت بر شخصيت گورونويور كه، او شخصيتڭ بعض آثارى وار. او آثار؛ معناىِ عبوديتڭ أساسى اولان قصورينى بيلمك، فقر و عجزينى آڭلامق، تذلّل ايله درگاهِ إلٰهى‌يه إلتجا ايتمك نقطه‌لرندن ايلرى گلييور كه؛ او شخصيت ايله كنديمى هركسدن زياده بدبخت، بيچاره، عاجز، فقير و قصورلى گورويورم. او وقت بتون دنيا بنى مدح و ثنا ايتسه، بنى اينانديراماز كه، بن ايى‌يم و صاحبِ كمالم