ايشته بو حادثه، قطعيًا دلالت ايدييور كه؛ او ياغمور، خدمتِ قرآنله مناسبتداردر. او رحمتِ عامّه ايچنده بر خصوصيت وار كه؛ سورۀِ يٰس آناختار و شفاعتجى اولدى و ياغمور كافى مقدارده ياغدى.

ايكنجى صورت: قوراقلق زماننده، يگرمى اوتوز گون ايچنده ياغمور بارلايه ياغمه‌مشكن، يوقوش باشى چشمه‌سى ياپيلديغى بر زمانده منبعنه ياقين استاديمز و بز (يعنى، سليمان، مصطفى چاوش، أحمد چاوش، عبّاس محمد و سائر قارداشلريمز) برابر جماعتله نماز قيلدق. تسبيحاتدن صوڭره دعا ايچون ألمزى قالديردق، استاديمز ياغمور دعاسى ايتدى. قرآنى شفاعتجى ياپدى. بردن او گونش آلتنده، هر بريمزڭ أللرينه يدى سكز طامله ياغمور دوشدى. ألمزى اينديردك، ياغمور كسيلدى. جمله‌مز بو حاله حيرت ايتدك. او وقته قدر يگرمى اوتوز گوندر ياغمور گلمه‌مشدى. يالڭز او ياغمور دعاسى آننده دعا ايدن هر أله، يدى سكز طامله دوشمه‌سى گوستردى كه، بونده بر سرّ وار. استاديمز ديدى كه: ”بو بر إشارتِ إلٰهيه‌در. جنابِ حق معنًا دييور كه: بن دعايى قبول ايدييورم، فقط شيمدى ياغمور ويرمييورم.“ ديمك صوڭره سورۀِ يٰس شفاعت ايده‌جك. نته‌كيم اويله اولمشدر.

الحاصل: إسپارطه‌ده‌كى قارداشلريمزڭ عمومى رحمت ايچنده‌كى رسالۀِ نورڭ بركتنه دائر دعوا ايتدكلرى خصوصيتى، بو ايكى قوّتلى دليل ايله تصديق ايدييورز.