Në qiell nuk ka as një send që: Me rregullsinë e tij duke dhënë shenjë të mos dëshmoje për ekzistencen Tëndë. Dhe nuk ka as një rruzulli qiellorë që, me heshtjen e tij dhe me atributin e tij të pa zhurmë dhe me qëndrimin e tij të pa kurfarë shtyllë duke dhënë shenjë të mos dëshmoje Edukatën Tënd.

Dhe as një yje nuk ka që me krijimin e tij të ekuilibruar dhe me gjendjen e tij të rregullt dhe ndaj njëri tjetrit përngjajshe dhe me qeshjen e tij të shëndritshem që jep shenjë për ekzistencës së Hyjnisë së madhëruar, të mos dëshmojnë Njësimin Tënde.

Dhe nga dymbëdhjetë planeta (Shënim) as një planetë nuk është që: Me lëvizjen tij të pëlqyeshem dhe me bindshmerinë e tij të nënshtrueshem dhe me përpjekjen e tij të rregullt të mos jape shenjë për ekzistencën Tënde të domosdoshem të mos dëshmoje Mbretrisë së Tënde të Madhërishem.

Ja pra, yjet siç individualishtë që dëshmojnë po ashtu edhe kompleti i yjeve më një zë të lartë bërtasin dhe thënin: O Krijuesi i qiejve e i tokës! Të gjithë krijesat e qiellit e të tokës dëshmojnë për ekzistencën Tënde të domosdoshem dhe janë dëshmitë e qarta për ekzintencëne Tënde... Dhe O Ti që duke drejtuar eke rregulluar atomët dhe kompozimet e tyre dhe yjet e galektiket duke detyruar që të nënshtrohen pa fare kundërshtimi, i sjellë që të përkulen urdhërave të Tua. Këto për njësimin Tënde ashtu janë dëshmitarë që: Sasia e dëshmimit të tyre ështe sa numri i yjeve të qiellit që shëndrisin në qiellë...

................................................

(Shënim): Bediuzzamani kur ka thënë planetat janë dymbëdhjetë shkenca ka ditur se janë nëntë nga një nga një tani kanë konstatuar se janë njëmbëdhjetë, kurse në këtë drejtim edhe një shkenctar Japonez ka thënë se ato as mbesin njëmbëdhjetë as bëhen trembdhjetë vetëm se janë dymbëdhjetë.