O Ti që nuk dukesh nga arsye se tmerrshem Ke dalur në sheshë! Dhe O Ti Fuqiploti i madhnueshem që nga madhëria e tepër Je fshehu! Dhe O Fuqiploti i Apsolutshem! Unë me mësimin e Kur’anit dhe me arsimin e Dërguarit të fisnik(a.s.m.) e kuptova se: Siç qielli e yjet dëshmojnë për ekzistencën dhe Njësimin Tënde. Njësoj edhe kozmosi me mjegullat e tij me shkreptimet e tij me erërat e tij dhe me shirrat e tij Dëshmon Për ekzistencën Tënde të patjetër...

Ja pra mjegullat pa shpirtë dhe pa vetëdije; vetëm me gjithëdijen dhe mëshirën Tënde mund të lëshojnë shiun që s,jetohet pa to. Në të nuk mund përzihet rastisia e ngatruar...

Dhe shkreptima që mbanë elektrikun më të madhe po domethënë se nga rryma im mund të bëni edhe dobi, në vazhdim duke shëndritur qiellin shumë mire tregon edhe fuqinë Tënde.

Dhe bubullimi që e sjell shiun dhe na paralajmëron për shiun duke tinglluar kosmosin madhështorë. Atë Ti eke detyruar qi të fole dhe të bëjë tespih me zë të lartë dhe me tingllimin të mbushe kosmosin me zhurm, pra, bubullimi i qëiellit me zë të lartë të veçante dëshmon se Ti je Edukatori i apsolutshem...

Ja nga shumë detyra të erës njëri që ështe fryma nga ai shumë lehtë bëhet dobi, krijesat të gjallë atë duke marur nga goja apo hunda si rizk atyre ia garanton qetësimin më të rëndësishme , edhe era për një qëllim të caktuar qëellin e bën në formën e një draseja të shkollis që në të shkruhet e fshihet. Të gjitha këto duke dëshmuar për ekzistencën Tënde edhe japin shenjë se janë vetëm veprat e Fuqis së Tënde dhe me mëshirën Tënde era e mjelë pikët e shiut nga mëshira e Jote dhe biejnë në tokë me masa superiore duke dëshmuar për mëshirën tënde të gjerë...

O Shpenzuesi i Gjithëdijëshem! Dhe O frymëzuosi i Lartë! Mjegullat, Shkreptitimet, Bubullimet, Erërat dhe shiu individualishtë duke argumentuar dhe dëshmuar për doemosshmerinë e ekzistencës së Tënde, edhe gjendja e tyre të përgjithëshem duke qenë large dhe kundra njëri tjetrit prap me bashkëpunimin e tyre shumë forte dëshmojnë për Njësimin Tënde...