Dhe qiellin madhështorë që e bën një mahsher i çuditshem biles nga ndonjë ditë s’disa here që e mbushë edhe e zbrazë qellin, vetëm se është Madhështia e Jote që si një panoramë qëellin e shëndron e atë duke e shtrënguar si ndonjë shpuzë dhe kopështin e tokës e ujëson. Vetëmse Fuqia e Yte e Madhërishem ështe që të gjithë botën dhe të gjithë qeniet nën perden e kosmosit e shikon dhe e drejton me këto vepra Je duke dhënë shenjë se Mëshira e Jote ështe aq i gjerë që arrinë në çdo gjë...

Dhe ajri në qiell aq në vende të dobishem përdorohet, dhe mjegullat dhe shiu aq më një ekuelibrim bien në vende të dobishem që, ishtë e pamundur të bëhen pa Gjithëdijen Tënde që Ajo e koncepton çdo gjë...

O Zot që je Sovran në punt e Tua! Punët Tua në qiell, janë mustra e mahsherit të madh të ditës kijametit, sepse mbrenda një orë verën e rotullon në dimër, dimrin në verë, një botën e sjell tjetrin e zhdukë, Ti me këto po na tregon se: Fuqia Yte arrinë që këtë botë ta ktheje në jetën e ahiretit.

O Fuqiploti i madhështorë! Ajri në qiell dhe mjegullat, shirat e bubullimet me Fuqinë e me sjelljen Tënde veprojnë dhe me bindje Ty të shërbejnë dhe krijojnë punra të mëdha... Me gjendjen cilisore ato duke qenë largë njëri nga tjetrit më një shpejtësi të jashtëzakonshem duke u bindur befasishtë krijojnë urdhërat e Tua, edhe me këtë gjendje që bëjnë ato lavdërojnë dhe nga patëmeta e pastrojnë Sundimtarin e Gjukatsin e tyre...

O Krijuesi madhështorë! O Krijuesi i qiellit e i tokës! Me arsimin e Kur’anit Tëndë dhe me mësimin e Dërguarit Tënd duke kuptuar besova se, siç qiellët me yje dhe kosmosi plotë me galektike dëshmojnë Njësimit Tëndë, njësojë edhe toka me gjendjen e lloj-lloj krijesave që janë në të, në sasinë e numri i tyreve duke dëshmuar japin shenjë se je i Vetëm...

Ja pra në fytyrën e tokës drurët e kafshët sikur kur shëndron robët që bëjnë shëndrime të regulltë, pak apo shumë, na trgojnë ekzistencën dhe njësimin Tënde të Vetëm...