(4). Мүьмин шол адамдыр ки, гайыба ынанар. (Бакара, 3) Иманыц баш шерти Алла ве ахырет ялы гөрүнмейән хусуслара иман этмекдир.

Иманда нәхили бейик багтың ве ныгматың, нәхили улы леззетиң ве рахатлыгың бардыгыны билейин дийсең шу мысалы хекаяҗыгы диңле.

Бир вагт ики адам хем гезеленч хем сөвда үчин сыяхата гидйәрлер. Оларың бири текепбир, бетбагт киши боланы үчин бир ёлы, бейлекиси худайхон, багтыяр киши боланы үчин башга ёлы сайлаяр ве ёла дүшйәрлер. Текепбир адам менменлиги хем~де гөвнүчөкгүнлиги үчин умытсызлы-гының җезасы хөкмүнде өрән бир эрбет юрда дүшйәр. Гөрсе, әхли ерде эҗиз бичәре бенделер сүтемкәр адамларың элинден, төвереклериндәки йыкгынчылыклардан дады-перят эдйәрлер. Онуң гөзлери чар тарапда диңе шейле эҗирли ягдайы гөрйәр. Тутуш юрт дуршуна ясхана меңзейәр. Ол бу сүтемлери ве эйменчликлери дуймазлык үчин серхошлыга йүз урмакдан башга чәре тапмаяр. Чүнки хер кес оңа ят ве душман гөрүнйәр. Хер әдиминде душ гелйән гөзлери яшлы етимлер хем бу эйменчликлериң үстүне. Бу чыдамсыз ягдайда оңа выжданы хем азап берип башлаяр.