Фурқондадир олмос ҳақиқат фидо этарман жонимни, сен каби сотмайман.
Халқдан Ҳаққа сайрон этаман, сен каби адашмайман.
Тиканли йўлда тайрон этаман, сен каби босмайман.
Фаршдан Аршга шукрон этаман, сен каби осмойман.
Ўлимга, ажалга дуст қарайман, сен каби қўрқмайман.
Қабрга кулиб кираман, сен каби ҳуркмайман.
Аждар оғзи, ваҳшат тўшаги, ҳечлик бўғози сен каби кўрмайман.
Аҳбобга қовуштуради мени, қабирдан ранжимайман, сен каби аччиқланмайман.
Раҳмат эшиги, нур эшиги, ҳақ эшиги; ундан сиқилмайман, оргга чекилмайман,
"Бисмиллоҳ" деб интиламан (ҳошия-1) орқамга боқмайман, даҳшат ҳам олмайман
"Алҳамдулиллоҳ" роҳат топиб ётаман, заҳмат чекмайман, ваҳшатда қолмайман.
"Аллоҳу Акбар" деб Азони Ҳашрни эшитиб, тураман (Ҳошия-2) маҳшари акбардан чекинмайман, масжиди аъзамдан чекилмайман.
Лутфи Яздон, Нури Қуръон, Файзи Иймон йўлида ҳеч ранжимайман.
Турмасдан жўшаман, Арши Раҳмон чақиригига учиб бораман, сен каби янглишмайман Иншоаллоҳ.
(Ҳошия-1) "Эй воҳ" деб қочмайман.
(Ҳошия-2) Исрофилнинг азонини Ҳашр тонгида эшитиб, "Аллоҳу Акбар" деб тураман. Салоти Кубродан чекилмайман, Мажмои Акбардан чекинмайман.