"ЎН ЕТТИНЧИ СЎЗ"НИНГ "ИККИНЧИ МАҚОМИ"(Ҳошия)
Ташла фарёдни, бечора, кел, балодан таваккул қил.
Зеро, фарёд бало-андар, хато-андар, балодир, бил.
Бало берганни топсанг, ато-андар, сафо-андар, балодир. бил.
Ташла фаредни, шукр қил, монанди бало бил, дема, кайфингдан кулар ҳар гулмул.
Гар топмасанг, бутун дунё жафо-андар, фано-андар, хабодир, бил.
Бошингда бир олам бало бор экан, кичик бир балодан нега бақирасан, кел, таваккул қил.
Таваккул ила бало узра кул, то у ҳам кулсин.
У кулган сари кичраяр, этар табаддул.
Бил, эй худғам, бу дунёда саодат тарки Дунёда.
Худобин бўлсанг, у кофийдир, қолдирсангда бутун ашёни лаҳингга.
Гар худбин бўлсанг, ҳалокатдир, не қиларсан бутун ашё аяйҳингда.
Демак, тарки керакдир, ҳар икки ҳолда бу Дунёда.
Тарки демак: Худо мулки унинг изни, унинг номи ила боқмоқда...
Тижорат истасанг гар, шу фоний умрингнинг боқийга табдилида.
Агар нафсингга толиб бўлсанг, чурукдир, ҳам тамалсиз...
Агар офоқни истар бўлсанг, фано тамғаси устингда.