Сен лавҳангда кўрганинг иккинчи парчанинг саҳиҳ сурати шудирки, мен бошим устида уни бир лавҳаи ҳикмат қилиб илиб қўйганман. Ҳар тонг ва оқшом унга боқаман, дарсимни оламан:

"Дўст истасанг, Аллоҳ етар".

Ҳа, у дўст бўлса, ҳар нарса дўстдир.

"Ёрон истасанг, Куръон етар".

Ҳа, инсон ундаги анбиё ва малоика ила хаёлан кўришади ва вуқуъотларини сайр этиб, унсият ҳосил қилади.

"Мол истасанг, қаноат етар".

Ҳа, қаноат қилган тежайди, тежаган баракот топади.

"Душман истасанг, нафс етар".

Ҳа, ўзини юқори қўйган бало топади, заҳматга тушади. Ўзини юқори қўймаган сафо топади, раҳматга эришади.

"Насиҳат истасанг, ўлим етар".

Ҳа, ўлимни ўйлаган ҳубби дунёдан қутулади ва охиратига жиддий ҳаракат қилади.