кўра

оятининг тарсакисини ейди. Ўзини мадҳ эттиришга ва севдиришга интилиши эса, аксул амал ўлароқ, нохуш муомалага сабаб бўлади, ўртага совуқчилик туширади.

Ҳам, амали ухровияда ихлосни йўқотади, риёга қориштиради. Оқибатни кўрмайдиган ва натижаларни ўйламайдиган, лаззати ҳозирага мубтало ҳисга ва ҳавойи нафсга мағлуб бўлиб, йўлидан адаштирувчи ҳиснинг фатвоси-ла бир соатлик лаззатни деб бир йил ҳибсда ётади. Бир дақиқалик ғурур ва ё интиқом туфайли ўн йил жазо кўради. Худди дарс олган Амма* жузъидан бир мураббони устун қўйган ҳавойи бир боладек, олмос қийматли ҳасанотини туйғуларини силаш ва ҳавасини мамнун қилиш ва ҳавосини татмин этиш учун аҳамиятсиз шиша синиқлари ҳукмидаги лаззатларга, анониятларга васила этиб, фойдали ишларда йўқотишлар қилади.