(Маснавияи Нуриядан)

Иълам айюҳал-азиз!

"Кечага ўхшаш ёшлигим чоғида кўзларим уйқуда - эди, кексалик тонги билангина уйғондим", мазмунидаги

шеърнинг доирасига мен ҳам кираман. Чунки ёшликда энг юксак бир интибоҳ (ҳушёрлик) чўққисига чиқдим, деб ҳисоблар эдим.

Энди англаяпманки, у интибоҳ интибоҳ эмас экан. Балки энг теран уйқудан иборат экан. Биноан алайҳ, маданийларнинг ифтихор ила оғиз кўпиртираётган танаввури интибоҳлари менинг ёшлик пайтимдаги интибоҳга ўхшаш бўлса керак.

Улар тушида гўё уйғониб, тушини халққа ҳикоя этиб юрадиган уйқучиларга ўхшайдилар. Ҳолбуки, тушидаги унинг у "ҳушёрлиги" уйқунинг енгил пардасидан теран ва қалин бир пардасига бурканганига ишоратдир. Бундай уйқудаги киши ўлик кабидир. Чала-ярим уйқуда бўлган инсонларни улар қандай огоҳлантира оладилар?

Эй уйқудалик чоғида ўзини ҳушёр деб ўйлаётганлар! Умури динийяда маданийларни хуш қаршилаб қўйманг ёки уларга ўхшашга интилманг. Чунки орамизда ғоят чуқур жарликлар бор. Бу жарликни тўлдириб алоқа ўрнатаман деб овора бўлманг. Ё сизлар ҳам уларга қоришиб кетасиз ва ё залолатга ботиб бўғиласиз.