Ва у истеъдодларга яраша аҳамиятли вазифалар унга омонат қилиб топширилган ва инсонни у ғояга ва у вазифаларга ишлаттириш учун қаттиқ ташвиқ ва даҳшатли таҳдидлар қилинган. Биз бошқа ерда изоҳ этган инсоният ва убудийят вазифасининг асосларини бу ерда хулосалаймиз. Токи "Аҳсани Тақвим"нинг сири англашилсин. Хуллас, бу оламга келган инсоннинг икки хил убудийяти бордир:

Бир хили - унинг гойибона шаклдаги бир убудийяти, бир тафаккури бор.

Иккинчи хили - ҳозирона мухотаб шаклидаги бир убудийят бир муножоти бордир.

Биринчиси - коинотда кўринган Салтанати Рубубийятни итоаткорона тасдиқ этиб, унинг камолоти ва яхшиликларига бўлган ҳайратона назоратидир.

Яна, Илоҳий, Қудсий Исмларнинг нақшларидан иборат бўлган мислсиз гўзал санъатларни бир-бирларининг ибрат назарларига кўрсатиб, даллоллик ва жарчилик қилмоқ;

яна, ҳар бири биттадан яширин маънавий хазина ҳукмида бўлган Раббоний Исмларнинг жавҳарларини идрок тарозусида тортиб қалбан тақдирли бир қиймат бермоқ;