27. Қудратнинг бири-биридан шаффоф ва латиф кўп ойналари бор. Сувдан ҳавога, ҳаводан асийрга, асийрдан Олами Мисолга, Олами Мисолдан Олами Арвоҳга, ҳатто замонга, фикрга турланиб кетади. Бир калима ҳаво оламида миллионлаб калималар бўлиб кетади. Қудрат қалами бу турланиш сирини жуда ажиб бир тарзда кўпайтиради.

Ойна ўзида, бир нарсанинг аслини ва ё асли билан бирга моҳиятини акс этдиради. Нурсиз нарсаларнинг тимсоллари, биттадан ҳаракатдаги маййитлардир. Бир нуроний руҳнинг ўз ойналаридаги тимсоллари, биттадан тирик эгизагидир, айни ўзи бўлмагани билан ғайри ҳам эмасдир.

28.- Қуёш ўз ўқи атрофидаги ҳаракати ила силкинса, мевалари тўкилмайди; силкинмаса, емишлари бўлган сайёралар тушиб тарқалиб кетади.

29.- Нури фикр, қалб зиёси ила ёришиб қўшилиб кетмаса, зулматдир, ундан зулм пишқириб чиқади. Кўзнинг музлим наҳори абёзи, музийн (Изоҳ) лайлаи сувайдо ила бирга бўлмаса, басорсиз, яъни кўрмас бўлгани каби, порлоқ фикрларда қалб қорачиғи бўлмаса, басиратсиздир, кўрдир.

(Изоҳ): Мазмуни: Кўзнинг кундузга ўхшаган оқи, кечага ўхшаган қорачиғи билан бирга бўлмаса, кўз кўздек бўлмайди.