Ҳам яна иймон, ғафлат назарида, орқамда ҳечлик ва йўқлик зулматларида думалаб бораётган дунёнинг вазиятини сирри Қуръон ила кўрсатдики, бу зоҳирий зулматларда думалаб бораётган дунё, вазифаси битган, маъносини ифодалаб бўлган, натижаларини ўз ўрнига вужудда қолдирган бир қисм Самадоний мактублар ва Субҳоний нақшларнинг саҳифалари экан. Дунёнинг моҳияти нимадан иборат эканини илмал-яқийн тарзда билдирди.

Ҳам яна иймон, олдимда кўзини очиб, менга қараб турган қабрни ва қабрнинг у ёғида абадиятга қараб кетган катта йўлни, нури Қуръон ила кўрсатдики, у қабр қудуқ эшиги эмас, балки нур оламининг эшигидир. Ва у йўл йўқликка ё адамистонга эмас, балки мавжудликка, нуристонга ва абадий саодатга кетган йўл экани, тўлиқ қаноат берадиган даражада кўрсатилди, дардларимга ҳам дармон, ҳам малҳам бўлди.

Ҳам яна иймон, бор-йўғи кичик бир касбга эга у кичик жузи ихтиёрий ўрнига, ҳадсиз душман ва зулматларга қарши, тенги йўқ бир қудратга таянмоқ ва ҳадсиз бир раҳматга боғланмоқ учун у жузи ихтиёрийнинг қўлига бир йўлланма беради.