Хуллас, инсон фалсафасининг энг ажиб, энг антиқа хатосидан бири шуки: Ихтиёри ва иродаси, энг зоҳир ва кичик феъл бўлган "гапирмоқ"қа ҳам кифоя қилмайди, ижод этолмайди. Бор-йўғи, ҳавони ҳарфларнинг махражига жойлайди холос. Бу жузъий касб ила Жаноби Ҳақ унинг ўша касбига биноан у калималарни яратади. Ҳавода ҳам минглаб нусҳа ёзади. Инсон бу қадар яратишдан узоқ бўлгани ҳолда, бутун коинот сабаблари ожиз бўлган ажойиб бир куллий қудрат мўъжизасини, инсоннинг ижоди деб айтмоқ нақадар буюк бир хато эканини заррача онги бўлган англайди.

Мана бунинг бир мисоли: Юз минг ажойиботларни ўзида жамлаган бир Илоҳий қонунни башариятнинг истифодасига восита бўлиш учун бир кашфиёт ила, яъни амалий дуоларни бир нави қабул қилмоқ ҳукмида бўлган бир Илоҳий илҳом ила кашф бўлган радио билан башариятнинг истифодасига восита бўлган бечора ва мутлақо ожиз бир инсон ҳақида: "Воҳ!.. Радиони фалон кашшоф яратди ва электр қувватини топди. Ва баъзи кашшофлар эса инсоннинг миясини ўқимоқ учун бир моддани ижод қилишга уринмоқдалар!" демоқдалар.