Хутбаи Шомия | Хутбаи Шомия | 121
(1-151)

86. Гўштхўр йиртқичларнинг ҳалол ризқлари, ҳайвонларнинг ҳадсиз мурдаларидир. Ҳам рўйи заминни тозалайдилар, ҳам ризқларини топадилар.

87. Бир луқма қирқ сўм, бошқа бир луқма ўн тийиндир. Оғизга кирмасдан аввал ва оғиздан ўтгандан кейин бирдирлар.

Фақат оғизда бир неча сония фарқлари бор. Текширувчи дарвозабон бўлган там билиш сезимига илтифот қилиб, уни мамнун этмоқ учун бир ўрнига ўнни сарфламоқ, исрофнинг энг ёмонидир.

88. Лаззатлар чақирган сари, "егандек бўлдим" демоқ лозим. "Егандек бўлдим"ни дастур қилган бир одам, "Егандек бўлдим" номли бир масжидни ейиши мумкин эди, емади.

89. Авваллари аксар мусулмонлар оч эмасди, тўкин-сочин яшашга имконият бор эди. Ҳозир очдир, лаззатланишга ҳам ихтиёр йўқ.

90. Вақтинчалик лаззатдан кўра, вақтинчалик аламга табассум қилмоқ, хуш келдинг демоқ керак. Ўтиб кетган лаззатлар "Эйвоҳ" дедиради. "Эйвоҳ", яширин аламнинг таржимонидир. Ўтган аламлар, "Шукр!" дедиради. Ул "Шукр!" пинҳоний бир лаззат ва неъматнинг хабарчисидир.

91. Нисён (унитишлик) ҳам бир неъматдир. Фақатгина бир кунлик аламларни чектиради, аввалдан тўпланиб ётганларини унуттиради.

Аудио мавжуд эмас