Ҳам бутун махлуқотнинг улкан саждасини фикрлаб, яъни, бу кечада уйқуга кетган махлуқот каби, ҳар йилда, ҳар асрдаги мавжудот навлари, ҳатто ер, ҳатто дунё, ҳар бири биттадан мунтазам лашкар, балки биттадан итоатли аскар сингари амри ила дунёдаги ибодат вазифасидан озод этилган, яъни ғайб оламига жўнатилаётган он, завол вақтида сўнгги бор жойнамозида ниҳоят даражада интизом ила "Аллоҳу Акбар" деб сажда этганларидек...

Ҳам амридан келган бир тирилтириш ва уйғотиш ила яна баҳорда қисман айнан ўзи, қисман мисли бўлиб қайта тирилиб, қиёмда туриб, Мавло хизматига камарбаста бўлганларидек, бу кичик инсон уларга иқтидо қилиб, Ул Раҳмони Зулкамолнинг, Ул Раҳийми Зулжамолнинг даргоҳи ҳузурида ҳайратолуд бир муҳаббат, бақоолуд бир камтарлик, иззатолуд бир ҳақирлик бирла "Аллоҳу Акбар" деб саждага бормоқ, яъни бир нави Меърожга чиқиш маъносидаги ҳуфтон намозини ўқимоқ нақадар хуш, нақадар гўзал, нақадар ширин, нақадар юксак, нақадар азиз ва лазиз, нақадар маъқул ва муносиб бир вазифа, бир хизмат, бир ибодат, бир жиддий ҳақиқат эканини албатта англадинг.