Хусусан сенинг асринг инқирозга учраганда сени тарк этиб орқа ўгирган ва хусусан барзох* сафарида ҳамроҳлик қилмаган ва хусусан сени қабр эшигига қадар кузатолмаган, хусусан бир икки йил ичида сендан абадий фироқ ила айрилиб, гуноҳини сенинг бўйнинга юклаган, хусусан, сенга зид равишда, ҳосил бўлган онида сени тарк этган фоний нарсаларга қалбингни боғламоқ ақлдан эмас.

Агар ақлинг бўлса, охиратга оид улкан ўзгаришларингда, барзохий ҳолларингда ва дунёвий инқилобларингнинг тўқнашувлари остида эзилган, бузилган ва абадий сафарда сенга дўстликка ярамаган ишларни ташла, аҳамият берма, уларнинг заволидан қайғурма.

Сен ўз моҳиятингга боқ. Сенинг туйғуларинг ичида шундай бир туйғу борки, абадиятдан ва Абадий Зотдан бошқасига рози бўлолмас. Ундан бошқасига юзланолмас, Аллоҳдан бошқасига таназзул этмас. Бутун дунёни унга берсанг, у фитрий эҳтиёжни тўйдиролмас. У нарса эса, сенинг туйғуларинг ва латифаларингнинг султонидир. Фотири Ҳакиймнинг амрига итоатли бўлган у султонингга итоат қил, қутил!