ТЎРТИНЧИ МУЛОҲАЗА.

Билки, Фотири Ҳакиймнинг одатидирки, аксарият ҳолда аҳамиятли ва қийматли нарсаларни айнан ўзини қайта тирилтиради. Яъни, мавсумларнинг ва асрларнинг ўзгаришида аксар нарсаларни ўзига ўхшашлари билан янгилагани ҳолда, у қийматли, аҳамиятли нарсаларни эса айнан ўзини қайта тиклайди. Кунлик ва йиллик ва асрий ҳашр (қайта тирилиш)ларнинг барчасида, шу одатуллоҳ қоидаси аксариятла бир хилда кўринади.

Ушбу собит қоидага биноан деймизки: Модомики, фанларнинг иттифоқига кўра ва илмларнинг шаҳодатига кўра, яратилиш дарахтининг энг мукаммал меваси инсондир. Ва махлуқот ичида энг аҳамиятлиси инсондир. Ва мавжудот ичида энг қийматлиси инсондир. Ва инсоннинг биргинаси, бошқа ҳайвонотнинг бир тури ҳукмидадир. Албатта, қатъий бир қаноат ила ҳукм этиладики, ҳашр ва нашри акбарда (қиёматда), инсоннинг ҳар бири айнан ўзи, жисми ила, исми ила, расми ила қайта тирилажакдир.