Хуллас, Рамазони Шарифдаги рўза тўгридан-тўгри нафснинг фирьавнлик жабҳасига зарба уради, синдиради. Ожизлиги, заифлиги ва фақирлигини кўрсатади. Банда эканлигини билдиради.

Бир ҳадисда шундай ривоят бор:

Жаноби Ҳақ нафсга деганки: "Мен кимман, сен нимасан?" Нафс деган: "Мен менман, сен сенсан". Азоб берган, жаҳаннамга ташлаган, яна сўраган, яна деган:

"Ана ана, анта анта". Ҳар қанақа йўл ила азоб берган, барибир худбинлигидан юз кечмаган. Сўнгра очлик билан азоб берган, яъни, оч қолдирган. Ва сураган: "Ман ана ва ма анта?" Нафс шунда: