İman ve Küfür Müvazeneleri | Onyedinci Söz | 77
(72-92)
Kalbe Fârisî Olarak Tahattur Eden Bir Münacat

Yani bu münâcat, kalbe Fârisî olarak tahattur ettiğinden Fârisî yazılmıştır.(*)

Ya Rab! Tevekkülsüz, gafletle, iktidar ve ihtiyarıma dayanıp derdime derman aramak için cihat-ı sitte denilen altı cihette nazar gezdirdim. Maatteessüf derdime derman bulamadım. Mânen bana denildi ki: “Yetmez mi derd, derman sana.”

Evet, gafletle sağımdaki geçmiş zamandan teselli almak için baktım. Fakat gördüm ki: Dünkü gün, pederimin kabri ve geçmiş zaman, ecdadımın bir mezar-ı ekberi suretinde göründü. Teselli yerine vahşet verdi. (Hâşiye 1).


(Hâşiye 1):İmân, o vahşetli mezar-ı ekberi, ünsiyetli bir meclis-i münevver ve bir mecma-ı ahbab gösterir.
-----------------------------------
(*) Evvelce matbu olan “Hubab Risalesi”nde dercedilmişti.
Səs yoxdur

İman ve Küfür Müvazeneleri