İman ve Küfür Müvazeneleri | Yirmidokuzuncu Lema | 243
(243-252)
(Yirmi Dokuzuncu Lem’a’dan)

İKİNCİ BAB

(Bu İkinci Bab, “Elhamdülillâh” hakkındadır.)

İkinci Bab ile tâbir edilen şu risalecikte, “Elhamdülillâh” cümlesini insanlara dedirten îmânın sonsuz faide ve nurların-dan, yalnız dokuz tane beyan edilecektir.

B i r i n c i N o k t a : Evvelâ iki şey ihtar edilecektir:

1— Felsefe; her şeyi çirkin, korkunç gösteren siyah bir gözlüktür. Îmân ise; herşeyi güzel, ünsiyetli gösteren şeffaf, berrak, nûrânî bir gözlüktür.

2— Bütün mahlûkatla alâkadar ve herşeyle bir nevi alış verişi olan ve kendisini abluka eden şeyler ile lâfzan ve mânen görüşmek, konuşmak, komşuluk etmeye hilkaten mecbur olan insanın; sağ, sol, ön, arka, alt, üst olmak üzere altı ciheti vardır.

İnsan mezkûr iki gözlüğü gözüne takmakla mezkûr cihetler-de bulunan mahlûkatı, ahvali görebilir.

Sağ Cihet: Bu cihetten maksad, geçmiş zamandır. Binaenaleyh, felsefe gözlüğü ile sağ cihete bakıldığı zaman;

Səs yoxdur

İman ve Küfür Müvazeneleri