Boyun büküp acı acı melerdik.

Gözyaşını kanlar ile silerdik.

Görsek diye seni Hak’dan dilerdik.

Ey bir temsil-i rahmet-i âlem Risâletü’n-Nur.

Çünkü sensin bu asırda Rahmete’n-lil’âleminin cilvesi.

Çünkü sensin şimdi Şefiu’l-Müznibîn’in vârisi.

Ağisna ya ğıyase’l-müstağîsîn.

Ey şû’le-i rahmet-i âlem Risâletü’n-Nur.!

Şifa bulsun şimdi biraz yaramız.

Revaç bulsun, geçmez olan paramız.

Saç nurunu, aka dönsün karamız.

Ey ziyâyı rahmet-i âlem Risâletü’n-Nur.!

Cürmümüzle külhan gibi pürnârız.

Dert elinden hem hergün zâr u zârız.

Afvet bizi mâdem sana hep yârız.

Ey nur-u rahmet-i âlem Risâletü’n-Nur.!

Meylimiz yok yalancı bir dünyaya.

Son verdik biz bid’alara, riyaya.

Kapılmayız öyle kuru hülyaya.

Ey bir hakîkat-ı Rahmet-i âlem Risâletü’n-Nur.!

Yok bizde cemiyet kurma hülyası.

Yok başka bir yola gitme sevdası.

Olduk ancak nurun dertli şeydâsı.

Ey dertlilere rahmet-i âlem Risâletü’n-Nur.!

Yollarda bıraktık geçdik dervişi.

Attık gönüllerden öyle teşvişi.

Kâfi bu parlayan nurun güneşi.

Ey ma’kes-i rahmet-i âlem Risâletü’n-Nur.!