Siracinnur Mecmuası | Hasan Feyzinin Manzumesi | 272
(268-284)

Zındıkaya küfre karşı saldırdın

Gönüllerden kederleri kaldırdın,

Bizi nurun deryasına daldırdın,

Ey biçârelere rahmet-i âlem Risâletü’n-Nur!


Kaldıramaz sana asla kimse el,

Bağlıyoruz bizler sana candan bel,

Dünyalara sensin ümid ve emel,

Ey ziya-yı rahmet-i âlem Risâletü’n-Nur!


Sen ordu kurmazsın erle uşakla,

Savaşmazsın öyle topla bıçakla,

Nurunla şu asrı tutup kucakla,

Ey şimdi rahmet-i âlem Risâletü’n Nur!


Bitsin de bu korkunç tufan-ı şedid,

Açılsın yepyeni bir devr-i mes’ud,

On sekiz bin âlem eylesin hep îd,

Ey ehl-i Kur’ân’a rahmet-i âlem Risâletü’n- Nur !


Geliyor şu karşıdan gerçi bir zulmet,

Fakat sensin bugün atâ-yı rahmet,

Boğacaksın onu nurunla elbet,

Ey bir rahmet-i âlem Risâletü’n-Nur!


Kızıl ejder yuvamıza girmesin,

Zehirli eli yakamıza ermesin,

Karşı durup nurun fırsat vermesin,

Ey seyf-i rahmet-i âlem Risâletü’n-Nur!


Kara duman üstümüzden sağılsın,

Kızıl alev sönüp âlem ayılsın,

Bu zaferin haşre kadar anılsın,

Ey Zülfikar-ı rahmet-i âlem Risâletü’n Nur!

Səs yoxdur