Έπειτα βλέπει ότι στο ανάκτορο του συμπαντός Του, ο Ένας και Μόνος Θεός της Ενότητος έχει βάλει σφραγίδες Ενότητος σε όλα τα όντα με την αμίμητη Του υπογραφή, και με τις βούλες, τους σφραγιδόλιθους και τα κρυπτογραφήματά Του που Τον χαρακτηρίζουν. έτσι, που τα επιγράφει με τα σημεία της Ενοτητός Του. και στήνοντας το σύμβολο της Ενοτητός του σε κάθε περιοχή του κόσμου, διακηρύττει την Κυριότητά Του. Και (ο άνθρωπος) ανταποκρίνεται με συγκατάνευση, πίστη, υποταγή, λατρεία και επιβεβαίωση της Ενοτητός Του.

Έτσι, μέσα από τη λατρεία και την περισυλλογή του είδους αυτού γίνεται ένας αληθινός άνθρωπος. Φανερώνει ότι γίνεται ένα με το Πλέον Έξοχο από τα Πρότυπα. Μέσα από την αισιοδοξία της πίστεως καθίσταται ένας αξιόπιστος αντιπρόσωπος του Θεού στη γη αντάξιος να κρατεί την Υπεύθυνη θέση.

Ω άφρονα άνθρωπε δημιουργημένε με το Πλέον Έξοχο από τα Πρότυπα, ο οποίος, μέσα από την κακή χρήση της θελησεώς σου κατέρχεσαι στα έσχατα των ταπεινών! Άκουσε με! Μέσα στην αφροσύνη που προκαλείται από τον ενθουσιασμό της μέθης της νεότητος, εγώ, όπως εσύ, νόμιζα ότι ο κόσμος ήταν όμορφος και ευχάριστος. Τότε τη στιγμή που ξύπνησα μέσα στο πρωινό των γηρατειών, αντιλήφθηκα πόσο άσχημο ήταν το πρόσωπο του κόσμου που δε στρεφόταν στη μέλλουσα ζωή, το οποίο είχα προηγουμένως φανταστεί πως ήταν ακραίο. Για να το κατανοήσεις αυτό και το πόσο ωραίο είναι το αληθινό του πρόσωπο, το οποίο στηρίζεται στη μέλλουσα ζωή, μπορείς να ανατρέξεις στις δύο «Πινακίδες» στη Δεύτερη Εξέχουσα Θέση του Δέκατου εβδόμου Λόγου, και να το δεις από μόνος σου.