Και έτσι, ω άφρονα που παρεκτράπηκες στη φύση και πνίγεσαι στο τέλμα της! Πώς μπορεί κάποιο πράγμα που δεν έχει χέρια, αρκετά σοφά και δυνατά για να φθάσει όλο το παρελθόν και όλο το μέλλον, να επέμβει στη ζωή της γης; Μπορεί η ολοκληρωτική ανυπαρξία της φύσης σου να επέμβει σε αυτή; Αν θέλεις να σωθείς, πες: “ Το πολύ-πολύ, η φύση να είναι ένα σημειωματάριο της Θείας δύναμης. Και όσο για τη συγκυρία, είναι ένα πέπλο με αναφορά στην κεκαλυμμένη Θεία σοφία που αποκρύβει την άγνοια μας”. Προσέγγισε την αλήθεια!

Όπως κάποιος κτυπημένος καταδεικνύει στον επιτιθέμενο, και ένα περίτεχνα πλασμένο έργο συνεπάγεται τον καλλιτέχνη, και ένας γόνος χρειάζεται κάποιο γονιό, και μια κάτω επιφάνεια χρήζει μιας άνω επιφάνειας, και ούτω καθεξής... όπως όλες αυτές οι ιδιότητες γνωστές ως συγγενικά θέματα οι οποίες δεν είναι απόλυτες και δεν μπορούν να υφίστανται η μια χωρίς την άλλη, η απροβλεψία (των συμβάντων), η οποία είναι έκδηλη στα επί μέρους πράγματα στο σύμπαν καθώς και στο ίδιο ως σύνολο, καταδεικνύει στην αναγκαιότητα. Και η κατάσταση όπου (τα πράγματα) γίνονται δέκτες κάποιων ενεργειών η οποία είναι εμφανής σε όλα τους καταδεικνύει σε μια ενέργεια, και η κατάσταση του δημιουργηθέντος έκδηλη σε όλα τους καταδεικνύει στη δημιουργικότητα, και η πολλαπλότητα και η σύνθεση εμφανείς σε όλα χρήζουν ενότητος. Και η αναγκαιότητα, η ενέργεια, η δημιουργικότητα και η ενότητα ξεκάθαρα και απαραίτητα χρειάζονται κάποιον ο οποίος δεν είναι απρόβλεπτος, δέκτης ενεργειών, πολυάριθμος, σύνθετος και δημιουργημένος, αλλά φέρει εν εαυτώ τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του απαραίτητου, του παράγοντος, του ενός και του δημιουργού.