Απόδειξε ότι μπορείς και δείξε μας το και εμάς! Τότε μόνο να πεις, εμπρός, ας πάμε και ας διασκεδάσουμε. Αλλιώς να σωπάσεις!’ Να μιλήσεις με τον ίδιο τρόπο όπως του Θεόπνευστου εκείνου άντρα αντάξιου αντιπροσώπου του Ενώχ (Khidr)».

Ω ψυχή μου, που γέλαγε στη νεότητά της και τώρα θρηνεί με το γέλιο της! Γνώριζε ότι ο δυστυχής στρατιώτης είσαι εσύ, μα και ο άντρας. Το λιοντάρι είναι η προκαθορισμένη ώρα. Όσο για την κρεμάλα, είναι ο θάνατος, η παρακμή, και ο χωρισμός, διαμέσου των οποίων, με την εναλλαγή της νύκτας και της μέρας, όλοι οι φίλοι αποχαιρετιούνται και χάνονται. Από τις δυο λαβωματιές, η μια είναι η άπειρη και επίμονα βασανιστική ανικανότητα του ανθρώπου, ενώ η άλλη είναι η θλιβερή και απέραντη του ένδεία. Η εξορία και το ταξίδι είναι το μακρινό ταξίδι της εξέτασης που περνά μέσα από τον κόσμο των πνευμάτων, μέσα από τη μήτρα και την παιδική ηλικία, ως τα γηρατειά• μέσα από τον Κόσμο (αυτό) και το μνήμα και τον ενδιάμεσο κόσμο, μέχρι την ανάσταση και τη Γέφυρα του Σιράτ. Όσο για τα δύο φυλαχτά, είναι η πίστη στον Παντοκράτορα Θεό και στη μέλλουσα ζωή.

Ναι, με τη βοήθεια του δεύτερου ιερού φυλαχτού, ο θάνατος παίρνει τη μορφή ενός δαμασμένου αλόγου, ενός ίππου (προορισμένου) να μεταφέρει τον άνθρωπο που πιστεύει, από τη φυλακή του κόσμου αυτού στους κήπους του Παραδείσου και στην παρουσία του Ενός Πλέον Ελεήμονος Θεού.