Ω κοιλιόδουλη ψυχή μου! Κάθε μέρα τρως ψωμί, πίνεις νερό και αναπνέεις αέρα• μήπως σου προκαλούν πλήξη; Δε σου προκαλούν, διότι αφού η ανάγκη επαναλαμβάνεται αυτό που προκαλούν δεν είναι πλήξη, αλλά ικανοποίηση. Στην περίπτωση όπου, οι πέντε καθημερινές προσευχές δεν πρέπει να σου προκαλούν πλήξη, διότι προσελκύουν τις ανάγκες των συντρόφων σου στον οίκο του σώματός μου, (όπως) τα μέσα για τη συντήρηση της καρδιάς μου, το ύδωρ της ζωής του πνεύματός μου, και τον αέρα των οξυδερκών διανοητικών μου δυνάμεων. Ναι, κτυπώντας με τη βοήθεια της παράκλησης στην πόρτα του Ενός Πανοικτίρμονος και Μεγαλόδωρου Θεού είναι που μπορούν να εξευρεθούν τα μέσα συντήρησης και η δύναμη για μια καρδιά που πλήττεται με άπειρες οδύνες και θλίψεις και που αιχμαλωτίζεται από άπειρες απολαύσεις και ελπίδες. Και στρεφόμενος κανείς προς την πηγή του ελέους τους ενός Αιώνιου Ηγαπημένου με τη βοήθεια των πέντε καθημερινών προσευχών, είναι που μπορεί το ύδωρ της ζωής να αφομοιωθεί από ένα πνεύμα που συνδέεται με τα περισσότερα όντα, τα οποία αναχωρούν ταχέως από αυτόν το μεταβατικό κόσμο κλαίοντας με το χωρισμό. Και ευρισκόμενη σε εξαιρετικά μεγάλη ανάγκη για αέρα στις θλιβερές, συνταρακτικές,βασανιστικές, πρόσκαιρες, ζοφώδεις και αποπνικτικές συνθήκες του κόσμου αυτού, μονάχα με τη βοήθεια του παραθύρου των προσευχών είναι που μια συνειδούσα εσωτερική αίσθηση και διαυγής οξυδερκής διανοητική δύναμη μπορεί να αναπνεύσει, η οποία επιθυμεί εκ φύσεως την αιώνια ζωή και δημιουργήθηκε για την αιωνιότητα και είναι ένας καθρέφτης του Ενός Προαιωνίου και Μεταιωνίου Θεού και (η οποία) είναι απείρως διακριτική και λεπτή.