Ω ανυπόμονη ψυχή μου! Είναι ποτέ λογικό να σκέφτεσαι σήμερα δοκιμασίες που προηγήθηκαν λόγω της λατρείας, προσκόμματα ένεκα των προσευχών και προβλήματα λόγω κακουχίας, και να είσαι καταστενοχωρημένη, και να φαντάζεσαι τα μελλοντικά καθήκοντα της λατρείας της ακολουθίας των προσευχών, και των θλίψεων της μέλλουσας καταστροφής, και να επιδεικνύεις ανυπομονησία; Όντας ανυπόμονη κατά αυτόν τον τρόπο μοιάζεις με έναν ανόητο διοικητή, ο οποίος, μολονότι η δεξιά πτέρυγα του εχθρού ενώθηκε με τη δική του δεξιά πτέρυγα και κατέστησαν για χάρη του νέες δυνάμεις έστειλε μια σημαντική δύναμη προς τη δεξιά πτέρυγα, και εξασθένησε το κέντρο. Κατόπιν, παρόλο που δεν υπήρχαν εχθρικοί στρατιώτες στην αριστερή πτέρυγα, έστειλε εκεί μια μεγάλη δύναμη, και τους έδωσε την εντολή να πυροβολούν. Δεν έμειναν το λοιπόν δυνάμεις στο κέντρο, και ο εχθρός το αντελήφθηκε αυτό και του επιτέθηκε και τον κατατρόπωσε.

Ναι, μοιάζεις να βρίσκεσαι στην ίδια κατάσταση, διότι τα προβλήματα του χθες έχουν μετατραπεί σήμερα σε έλεος• η θλίψη έχει παρέλθει ενώ η χαρά παραμένει. Το εμπόδιο έχει μετατραπεί σε ευλογίες και η δοκιμασία σε ανταμοιβή.