Η Παροδικότητα της Ζωής

[Ένας κόλαφος για τους άφρονες και μια παραδειγματική διδαχή]

Στο Όνομα του Θεού, του Ελεήμονος, του Οικτίρμονος.

Και τι είναι τα αγαθά του κόσμου αυτού παρά μόνον τα αγαθά της πλάνης; *

Ω κακόμοιρη ψυχή μου βυθισμένη στην αφροσύνη, που βλέπει σαν ευχάριστη τη ζωή αυτή, που’χει ξεχάσει τη μετά θάνατον ζωή και αποζητά μονάχα τον κόσμο αυτό! Ξέρεις με τι μοιάζεις; Μιας στρουθοκαμήλου! Βλέπει τον κυνηγό, αλλά δε μπορεί να πετάξει, γι’ αυτό μπήγει το κεφάλι της στην άμμο ώστε να μην τη δει ο κυνηγός. Το ογκώδες της σώμα παραμένει εκτεθειμένο, και ο κυνηγός το βλέπει. Μονάχα τα μάτια της μέσα στην άμμο είναι κλειστά και δε μπορεί να τον δει. Ω ψυχή μου, συλλογίσου την ακόλουθη παρομοίωση, και κατανόησέ την!