طفتار دوازدهم
بسم الله الرحمن الرحيم
ومن يوت الحكمه فقد اوتى خيراً كثيراً [1](بقره 269 )
موازنه اجمالي بين حكمت قدسي قرآنكريم وحكمت فلسفه
اساس اول با دوربين اين حكايت تمثيلي تفاوت بين حكمت قرآن وحكمت فنون را مشاهده كن زماني يك حاكم بزرگ وديندار از صنعتگري خواست قرآنكريم را به صوت بنويسند كه شايسته قدسيت معني واعجاز كلمات آن باشد ا ودستور داد كه به قامت معجز نماي قرآنكريم لباس خارق العاده مثل خود آن بپوشاند
نقاش قرآن را به شكل بسيار عجيب نوشت, از انواع جواهرنفيس وبا ارزش در نوشته اش استفاده كرد, وجهت اشاره به تنوع حقايق قرآن بعضي از حروف مجسم آنرا باالماس وزمرد ونوعي را با لول و ومرجان وبرخي را با گوهر وعقيق وشماري رابا طلا ونقره نوشت وآنرا به چنان طرزي مزين ومنقش ساخت كه با سواد وبي سواد از تماشاي آن حيرت زده تحسين كرد به خصوص اهل حقيقت با تعجب وتحير بيشتري به آن مي نگريستند, چون مي دانستند اين زيبائي هاي ظاهري به زيبائي هاي بسيار درخشان وتزئينات بسيار شيرين معنوي اشاره مي كند
سپس آن حاكم اين قرآن مزين وزيبا را به يك فيلسوف بيگانه وبه يك عالم مسلمان سپرد وبراي اينكه آنها را امتحان كند وهم مورد مكافات قرار دهد امر كرد تا, كتابي در بيان حكمت اين قرآن بنويسند
ابتدا فيلسوف وسپس آن عالم هر يك در اين مورد كتابي تاليف نمودند كتاب فيلسوف فقط در باره زيبائي حروف وارتباط آن با يكديگر ووضعيت ظاهري هر كدام وچگونگي جوهر ورنگ آن ها بحث مي كرد ودر زمينه معاني قرآن هر گز چيزي نمي گفت, زيرا آن شخص بيگانه خط عربي را بلد نبوده, حتي نمي دانست اين قرآن مزين يك كتاب وهر حرف آن داراي معنايي است, بلكه ا وصرفاً به زيبائي حروف آن چشم دوخته بود اما با وجود همه اينها ا ومهندسي خوب, نقاشي ورزيده, كيمياگري ماهر, وصراف گوهر شناس بود كه بر بنياد همين صنعتها كتاب خود را نوشت
اما عالم مسلمان به محض نگريستن به قرآن دانست كه آن, كتاب مبين وقرآن حكيم است, لذا اين انسان حق پرست نه به تزئينات ظاهري آن اهميت داد ونه خود را با رنگهاي حروف مشغول ساخت, بلكه توجه خود را به چيزي متمركز نمود كه مليونها مرتبه از مسايلي كه آن فيلسوف مشغول آن بود, بر تر, با ارزشتر, لطيف تر, شريفتر, مفيد تر وجامع تر است سر انجام با مطالعه حقايق روشن, مهم وبا ارزش واسرار نوراني پنهان در پشت پرده آن نقشها تفسيري بسيار زيبا نوشت