از جملهء اين شخصيتها شخصيتي است که در اواسط قرن نوزدهم ميلادی به اسم بديع الزمان سعيد النورسي بر افق ترکيه تابيد, شخصيتي که در آن مرحلهء حساس انتقال ترکيه از مرحله يي به مرحلهء ديگر ميزيست, او تيز هوش وذکي وزيرک بود لذا خطري راکه کشور را احاطه کرده بود به فراست دريافت واز وضعيت حاکم بدش آمد يعني شيوع جهل وبطالت ووجود اميت در اشراف قوم به خاموشي گرائيدن شعلهء ايمان وغيريت دينيي که در ملت ترک از مدتها قبل افروخته بود لذا جهت محو اين أميت ونشر علوم ديني آستين بالا زد وبه تدريس وپژوهش عميق قرآن بصورت کتابي جاودان پر از حيات ونشاط مشکلات وقضايا, گشايندء پيچيدگيها ومناسب مقتضيات هر زمان ومکان همت گماشت, چنانچه يد طولاني در علوم جديد از قبيل تاريخ وفلسفه ورياضيات وفلکيات وغيره داشت به حدي که جامع بين علوم قديم وجديد, انگشت نما ومورد احترام علماء بزرگوار عصرش بود و او در شرايطی متصدي درس وافاده بود که کشور در مرحلهء انتقال وسيل تمدن غرب بدون ترحم روان بود, لذا از آن زاويهء علمي خارج شد وبا اعلان قانون جديد وشرح مفهوم صحيح آزادي در اسلام وبا مقالات وگفتار هايش از روي دسيسه هايي که دشمنان در مورد دولت عثماني انديشيده بودند پرده بر داشت واز دولت عثماني خواستار تنفيذ احکام شريعت در کشور شد
در جنگ جهاني اول شرکت کرد سپس در جهاد قفقاز برضد روسيه شجاعت ودلاوري خود را ثابت نموده ودر اين جنگ دستگير شده مدت دو سال در اسارت روسها بود وبعد از سپري نمودن سختيها وتحمل مشقات به کشورش باز گشت
با توجه به همهء اين قهرمانيها وقربانيها او در بين معاصرينش با دو ويژگي ممتاز بود