اما آن دو مستخدم مسافر، يكي انسان متدين است كه نماز را با شوق بر پا داشته و كما حقه اداء مي كند و ديگري شخص غافل تارك نماز است
و اما آن بيست وچهار سكة طلايي, بيست و چهار ساعت هر روزي از روز هاي عمر مي باشد
و اما آن مزرعة مخصوص, جنت است
و اما آن ايستگاه, قبر است
و اما آن سفر, سفري است كه بسوي قبر ميرود و از حشر ميگذرد و به دارالخلود منتهي مي شود و ره روان اين راه دراز با درجات متفاوتي آن را طي مي كنند, هر شخص مطابق عمل و ميزان تقوايش, جمعي از پرهيزگاران مسافت هزار ساله را همچون برق در يك روز مي پيمايند, و عده يي از آنان در يك روز مسافت پنجاه هزار ساله را همچون اسب منزل مي كنند قرآن كريم در دو آيت مباركه به اين حقيقت اشاره كرده است
اما آن بليط, نمازهايي است كه پنج وقت آن نماز ها همراه با وضوي شان زيادتر از يك ساعت را در بر نمي گيرد!
چه خسارت بزرگي كرده است كسيكه بيست و سه ساعتش را به زندگي دنياي كوتاه صرف مي كند و فقط يك ساعت را در راه آن حيات ابدي دراز مصرف نمي كند!