گفتارها | گفتار نهم | 62
(52-63)

سپس با گفتن [اهد ناالصراط المستقيم] خواستار هدايت مي شود به صراط مستقيم و راه روشنش كه با عبور از تاريكيهاي آينده به سعادت ابدي رفته است
سپس با تفكر به كبريائي ذات ذوالجلال و تأمل در خورشيد هاي پنهان، كه مانندنباتات و حيوانات در حال خواب هستند و انديشيدن در اين ستاره هاي بيداركه سپاهيان تحت فرمان مولا اند و هريك چراغي در مهمانسراي دنيا و مستخدم و كاركن هستند، " الله اكبر" مي گويد و به ركوع مي رود
سپس به سجده بزرگ تمام مخلوقات مي انديشد يعني مثل تمام مخلوقاتي كه در اين شب به خواب فرورفته اند, انواع موجودات هر سال و هر عصر, حتي خود زمين و حتي كل دنيا مثل سپاهي منظم حتي مثل سرباز گوش به فرمان زمانيكه از كار عبوديت دنيويش به امر [كن فيكون] مرخص مي شود, يعني وقتيكه به عالم غيب ارسال مي گردد, با نهايت انتظـام در زوال در سجـاده غـروب بـا گفتن " الله اكبر " سـر به سجـده مي نهد

صدا موجود نیست