Rîsaleyên Îxlasê | Rîsaleyên Îxlasê | 41
(1-42)
(Manzûmeyeke derheq Rîsaleyê Nûr de hatîye nivîsîn ya alimekî muhimê ku li Medîneya Munewwere  dimîne.)
Bedîuzzeman Seîdê Nûrsî

JI USTADÊ MEZIN, FATÎHÊ DILAN RE

Bi nûra xwe, hemû dilê min te feth kir ey ustad!
Dilê min, te bi heyecanên qudsî ve, dike yad

Can hate îlhama min, bi xebera berata te
Mu’mînan tev dilsad kir, ewê zafera te

Aso pak û paqis bûn, ji wan ewrên bi qaswet
Eyda mezin pîroz dikin, li esmanan milyaket

Îmana bi milyonan, rizgar kir, cîhada te
Di dilên bi îman da, xwes disxule yada te

Tîne cosê îmanan, bi hezaran wecîzên te
Bi heyecanên pîroz, temase dikim tarîxa te

Îlhama min mest kir, evê tecella cemala te
Bibîr dixe rehberên wek Fatîh, ehwala te

Rojên here tirsnak de, nehejyayî, wek çîyan
Li hember zordarîya ku mirin jê dipekîyan

Ew îmana di te de, dehset dide aleman
Îmana te ya bê lerz, dijmin jî, jê re heyran

Lewra ji bo te rehber, Pêxemberê Zîsan e
Eserê te yê nemir, bo ciwanan nîsan e

Tu bû yî mazharê Feyza Qur’ana ezel
Te da, însanîyetê, dersa îman û kemal

Mîna ku ji cenetê bê, me re bûyî bext û tac
Alem benda irfana te, îrsada te re muhtac

Di her eserê xwe de, wek derya nûr hildigrî
Bo Nûrcîyên Xweda nas, tu rêzan û rehberî

Milyonan tîne cos û hurûsan ew “Gotinan”
Alemên di cennetê, dide dîtin, bi çavan
Deng tune