xwe de digre û muhefeze dike û dike avzêm û ji madenên ku ji jîndaran re lazim e re, xezînedariyê dike ve, Te nas dikin û didine nasîn.
Belê ji cureyên kevirên li çiyayan û ji qismên maddeyên ku dermanê nexwesiyên curbicur in û ji cinsên madenên ku ji zîheyatan re, xasma ji însan re pir lazim in û zaf cihêreng in û ji sinifên nebatanên ku çiya û çolan, bi kulîlkên xwe dixemilînin û bi fêkiyên xwe sên dikin, yek ji wan tune ye ku, bi hîkmetên xwe, bi întîzamên xwe, bi xilqeta xwe ya xwesik, bi faîdeyên xwe yên ku ne mumkun e hewaleyî tesadufê bubin... bi taybetî, ji madenîyatên mîna xwê, toza lîmonê, sulfato û sapê, digel ku ji aliyê rengên xwe ve, mîna hevûdu nin jî, tehmên wanên ku gelek dûr û dijberê hevin, û xasma ji nebatatê ku ji xwelîyeke basît, bi new’ên xwe yên curbicur, bi kulîlk û fêkiyên xwe yên ku cihê cihê ne, çawan ku ji wucûba wucûda Sani’ekî bênihaye Qedîr e, bênihaye Hekîm e, bênihayet Rehîm e û Kerîm re, bi eskerehî sahidiyê dikin, ji aliyê wehdeta îdareyî û yekdestîya tedbîrî ya di heyeta mecmûaya wan de û zû çêkirin û zafbûn û hêsayîtî û erzanî û yekîtî û bihevrebûna mense, mesken û xilqetê ya hunerî ve, ji wehdet û ehediyeta Sani’ re sahidiyê dikin.
Hem çawan ku çêkirina wan masnûyên li ser rû û nava wan çiyayên li her aliyê zemîn, her cureyekî wan, di heman demê de, bi heman awayî, bê xeletî, gelek mukemel û bi awayekî zû û bêyî ku karek, ji karekî din re bibe asteng û digel ku tevî cureyên din in û li hevketî ne jî, bêyî ku tevlihev bin; ji hesmeta Rubûbiyeta Te re û ji ezameta qudreta Te ya ku tu tistek lê giran nayê re, delîliyê dike. Eynî wisan jî, hacetên hemû mexlûqên xwedîheyat ên li ser rûyê zemîn, yên bêhed, heta nexwesînên wan ên cûr bi cur, heta zewqên wan ên cihê cihê, bi awayekî ku îstahên wan ên cuda cuda têr bike; û bi hêla ku rû û nava çiyayan bi maden