“Fe ya Rebbî, Ya Xaliqî, ya Malîkî!
Hucceta min, ya ji gazîkirina Te, ihtîyaca min e. Di duayê minê ku ez ji te re dikim da, hazirîya min, feqîrîya mine.
Wesîleya min, feqîrî û tunebûna hîleya min e. Xezîneya min, acizîya min e. Sermayeya min, emelên min e. Sefîê min, Hebîbê Te(Eleyhî’s-Selat’u s-Selam) û rehma Te ye.
Efû bike, mexfîret bike, merhemet bike, Ya Allah, ya Rahman, ya Rahîm! Amîn.”

“ Ey sultanê meyê ku me bi nîmetên xwe, perwerde dikî! Eslê wan, çavkanîyên wan nîmetên ku Tu numûne û sîya wan raveyî me dikî, nîsanî me bide. Û me bigre dergahê xwe. Me di vê çolê da mehf û perîsan neke. Me hilde huzûra xwe. Li me, rehmê bike. Van nîmetên lezîzên ku Te li vir bi me da temkirin; li wir, bi me, bide xwarin. Bi zewal û dûrxistinê, me tezîb neke. Evê raîyeta xweya îtaetkar ya ku mustaq û mutesekirê Te ye, bêkes û beredayî nehêle û îdam neke.”

“Ya Reb! Qusûra me, efû bike; me ji xwe re, evd qebûl bike. Heta zemanê qebza emanetê xwe, me di emanetê da, emîn bihêle. Amîn.”