Әрі адамның өлімімен бірге барлық жақсы көргендерінен аянышты бір халде айрылып, қабірге кіру уақытын еске салады. Әрі дүниенің өлім сәтіндегі зілзаласының ішінде өлуімен бірге, бүкіл түрғындарының басқа әлемдерге көшуін және бүл емти-хан орны болған дүние шамының сөндірілу уақытын еске түсіреді, ескер-теді, әрі зауалда ғайып болған достар-ға табынғандарды қатты ескертетін уақыт. Міне, Шам Намазы үшін, бүндай бір уақытта жаратылысынан бір Жамалы Бақиға мүштақ айна болған адам рухы - бүл үлкен істерді атқарған және бүл үлкен әлемдерді ай-налдырған, өзгерткен Қадимы Ламязал-дың, Бақи Лаязалдың үлы ғарышына жүзін қаратып, бүл пәнилердің үстінде «Аллаһу акбар» - деп олардан қолдарын тартып, Мауланың қызметі үшін қол байлап, Даимы Бақидың қүзырында түрып, «Әлхамду лилләһ» - деп кемшіліксіз Камалының, теңдес-сіз Жамалының, шексіз Рахметінің ал-дында хамд және мақтау айтыгт,

деп... Комекшісі жоқ Рубубиеті, серіксіз Улуһиеті және уэзірсіз Салтанатының алдында қүлшылығын үсыну, жәрдем тілеу; әрі шексіз Кибриасының, шексіз қүдіретінің және әжизсіз ғыззатының алдында руқуғқа барып, бүкіл әлеммен бірге әлсіздігін, дәрменсіздігін және пақырлығын, әрі ең төменгі дәрежеде екенін көрсетіп