Осы бір қиялы оқиғаны саған жорып берейін, Аллаh қайырын берсін!

Тәмсілдегі шәhар болса, адамдардың қоғамдық өмірі мен мәдени тұрмысы. Әрбір сарай бір адам. Сарай тұрғындары дегені, адамдағы көз, құлақ, жүрек, рух, ақыл-ой, нәпсіқұмарлық пен әуестік сияқты сезімдер. Адамдағы барлық сезімдердің өзіне тән әр түрлі құлшылық міндеттері, жеке-жеке ләззәттарі, өзіндік қайғылары бар. Нәпсі мен әуестік, құмарту мен сақтану сезімдері ит пен күзетші тәрізді. Міне, аталған құнды сезімдерді нәпсіқұмарлық пен әуестіктің еркіне беріп, ноқталап беру, оларды асыл міндеттерінен босату әрине даму емес қүлдырау, жетілу емес азғындау. Қалған жақтарын өзің жорып ал.

Үшінші нүкге:

Адам, іс-әрекет, амал жасау және өзін материалдық жағынан қамтамасыз ету тұрғысында әлсіз жануар, әрі бейшара мақұлық. Оның бұл тұрғыда иелік жасау мен билік жүргізу алаңы өте тар. Тар болғаны сондай ана басында түрып, қолын созса мына басына тиіп тұр. Тіпті адамның асыранды үй жануарлары оның әлсіздігі, бейшаралығы және жалқаулығынан әсер алғаны соншалық, оларды жабайы тұқымдастарымен салыстырғанда үлкен айырмашылықтар байқалады. (Үй ешкісі мен тау ешкісі, жылқы мен жабайы жылқы т.с. с) Алайда, адам баласын, әсер алу, мақұлдау, дұға ету мен тілену тұрғысынан алып қарағанда, ол мына "дүние" атты қонақжайда қадірлі жолаушы болып табылады. Жолаушылап түскен үйінің қожайыны өте мейірімді, жомарт, Кәрім болғаны сондай, оған өзінің теңдесі жоқ туындылары мен қызметшілерін бағындырып, сарқылмас қазынасын алдына жайып тастаған. Қонағының дем алып тынығуына, қызықтауына әрі пайымдалануына әзірлеген алаңының үлкендігі сондай, адамның көзі тіпті қиялы жеткен жеріне дейін созылып жатыр.