Осы тағдырдың әмiрiнiң де шариғаттың маңызды бiр үкiмiн‚ жаппай маңызды бiр хикмет пен жалпыламалы бiр мәселесiн қамтыған мына қасиеттi аят

көрсетуi бойынша‚ үлкендердiң кiшiлерге “балам” деп айтқандары зиhар мәселесi сияқты емес, яғни әйелiне “анам сияқтысың” деп айтса‚ харам болғанындай емес. Мұнымен үкiм өзгермейдi. Сондай-ақ‚ ұлықтардың өз жұртына‚ пайғамбарлардың өз үмметтерiне әкедей қарауы және сөз айтуы‚ пайғамбарлық мiндетi тұрғысынан. Әйтпесе олардан әйел алуға болмайтындай адамшылық тұрғыдан емес.

Екiншi бiр топқа тиесiлi мағынасы мынадай:

лкен бiр әмiршi өз қарамағындағы халқына әкеше қамқорлық жасайды. Егерде сол әмiршi сырттай және iштей жағынан рухани ұлық патша болса‚ оның қамқорлығы әкенiң мейiрiмiнен жүз есе асып түседi. Сондықтан қарамағындағы халқының әрқайсысы шын мәнiнде оның баласы сияқты “әкемiз” деп қарайды. Көпшiлiк пiкiрiнде халық iшiндегi қыздың патшаға деген көзқарасы күйеуiне болмайды және патшаның қызға деген көзқарасы әйелiне деген көзқарасқа оңайлықпен айналмайды.