وتةى حةظدةهةم | وتةى حةظدةهةم | 32
(1-44)

واتة هةموان، لة هةموو لايةكةوة، بة ثةلة بؤ بينينى جوانيى تؤ هاتوون و، شانازى بةو جوانى‏يةى تؤوة دةكةن!
جا بؤ دةربرِينى واتاكانى ئةو ئامؤذطارى و ثةندانةى كة لةو ديمةنةوة هةستم ثآ كرد، "دلأ"م بةم شيَوةيةى خوارةوة داية ثرِمةى طريان:
يا رب! [3]
هر حى به تماشاطه صُنع تو ز هر جاى به تازى..
زنشيب أز فرازى، مانند دلان به ندائى.. به آوازى..
دم دم ز جمال نقش تو در رقصبازى..
ز كمال صنع تو خوش خوش بطازى..
ز شيرينى آواز خود هى هى دنازى..
أز وى رقص آمد جذبه خوازى..
أزين آثار رحمت يافت هر حى درس تسبيح نمازى..
إيستاده است هر يكى بر سنك بالا سر فرازى..
دراز كرده است دستهارا به درطاه إلهى همضو شهبازى..
به جنبيد است زلفهارا به شوق أنطيز شهنازى..
به بالا ميزنند أز بردَهاى "هاى هوى": عيشق بازى.. 
------------------------------------------------------

[3] ئةم لالآ‏نةوة فارسى‏ية هةندآ وشةى كوردى و توركيشى تيَكةلأ بووة. (وةرطيَرِ)

دەنگ نییە