وتةى حةظدةهةم | وتةى حةظدةهةم | 33
(1-44)


ميدهد "هوشه" طيرينهاى درينهاى زوالى أز حب مجازى..
بر سر محمودها نغمةهاى حزن أنطيز أيازى..
مُردةهارا نغمةهاى أزلى أز حزن أنطيز نوازى..
"روحه" مىآيد أزو زمزمةء ناز و نيازى..
"قلب" مىخواند أزين آياتها: سر توحيد ز علو نظم إعجازى..
"نفس" مىخواند درين ولولةها.. زمزمةها: ذوق باقى در فناى دنيابازى..
"عقل" مىبيند أزين زمزمةها.. دمدمةها: نظم خلقت، نقش حكمت، كنـز رازى..
آرزو ميدارد "هوا" أزين همهمةها، هوهوها: مرط خود در ترك أذواق مجازى..
"خيال" بيند أزين أشجار: ملائك را جسد آمد سماوى با هزاران نـى..
أزين "نـى"ها شنيدت "هوش": ستايشهاى ذات حى..
ورقهارا زبان دارند.. همه هو هو ذكر دارند به در معناى حى حى..
ضو "لا إله إلاّ هو" برابر ميزند هر شى..
دمادم جويدند: "يا حق".. سراسر طويدند: "ياحى"
برابر ميزنند: "ألله". ‏
* * *
واتة:
ئةى ثةروةردطارم!
هةموو زيندةوةريَك لة طشت شويَنيَك‏دا، ثيَكةوة، بؤ جوانيى تؤ دةرِوانن و، سةرنجى تيَرِامان ئاراستةى ديمةنة ناوازةكانى طؤى زةوى دةكةن، كة ثيشانطاى سنعةتى نايابى تؤية.

دەنگ نییە