КИЧИНЕ СӨЗДЕР | КИЧИНЕ СӨЗДЕР | 7
(1-91)

Мына, бул жакшы адам келген өлкөсүндө орток кубанычтуу жагдайды көрөт. Ар тарапта шан-шөөкөт, өзүнө тар-тып турган кубаныч толо зикирканалар. Ал жердегилердин баары ага дос жана тууган болуп көрүнөт. Бүтүн өлкөдө "жашасын...", "рахмат айтабыз" ураандары менен жалпы аскердик кызматынан бошоо кубанычы өкүм сүрүп жатканын, ары такбир жана техлил менен аскердикке алуу үчүн ойнолгон добулбас менен коштолгон көңүлдүү обонун угат, көрөт.

Оболку бактысыздын ары өзүнүн, ары жалпы элдин муңу менен кайгыруусуна бедел болуп, бу бактыяр ары өзүнүн, ары жалпы элдин кубанычына орток болуп, көңүлдүү жүрөт, Ары соода-сатыктан жакшы нерселер табат, Аллаха шүкүр кылат.

Андан соң кайтып келе жатып, оболку адамга туш келет. Абалын түшүнөт. Ага мындай деп кайрылат: "Эй, сен дубана болуп калыпсың. Күлүүнү ыйлоого алмаштырып, аскердиктен бошонууну талап тоноо деп ойлогондугундан улам ичиңдеги быкы-чыкыларың тышыңда көрүнүп турат. Акылыңа кел, жүрөгүңдү тазарт. Ушул аянычтуу парда сенин көз алдыңдан кетсин, андан кийин гана сен акыйкатты көрө аласың. Анткени өтө адилеттүү, мээримдүү, кудуреттүү, тартипти сүйгөн, элдин коргоочусу болгон мээрман падышанын өлкөсү, өркүндөгөн жана теңдешсиз өнөр туундулардын чыгарган бул өлкө сенин божомолуң көрсөтүп турган абалда болуусу мүмкүн эмес. Мындан кийин тигил бактысыздын акылы башына келет. Өкүнө: "Ооба, мен мастыктан улам дубана кей-пине келдим. Тозоктук бир абалдан мени куткаргандыгың үчүн Аллах сенден ыраазы болсун," - дейт.

Үн жок