Эй, написим! Билип ал, оболку адам ка-пыр, же болбосо Аллахы унуткан күнөөкөр. Анын ою боюнча бул дүнүйө, жалпы кайгыруу жери. Бүткүл жандыктар - фирак жана зевал тепкисинден улам ыйлаган жетимдер. Жаныбар менен кишил-ер болсо ажал тырмагы майдалап салган коргоочусуз бузукулар. Тоолор жана деңиздер сыяктуу бар болгон чоң нерсел-ер; рухсуз, үрөйдү учурган жаназалар кейпинде. Капырдыгы жана тепетерс ойло-рундан улам ушулар сыңар дагы да аянычтуу, коркунучтуу, кыйноочу түшүнүктөр пайда болуп, аны рухий жактан азап чек-тирет.

Экинчи адам болсо - мусулман. Жанабы Халикы тааныйт жана кубаттайт. Анын оюнда бул дүнүйө Рахмандын бир зикирканасы, инсандык жана айбанатын таалимтарбия ала турган жайы, кишилер менен жиндердин ымтыхан жери. Бүтүн айбанат менен инсандыктын өлүмү болсо - аскердик кызматынан бошонуу болуп саналат. Жашоо милдетин өтөп бүткөндөр бул жалган дүйнөдөн рухий шаттык менен кубана кайгыкасиретсиз башка дүнүйөгө кетишет. Алардын жери бошолуп, жаңыдан милдеттендирилгендер келишет, ал жерде иштешет. Бардык айбанат менен инсандыгын жаралышы - аскердикке, курал алдына, милдетинин башына келүүсү демек. Бүтүн тирүү жандар - кызмат башындагы көңүлдүү аскер, туура жүргөн адил кызматкерлер. Бүтүн добуштар болсо же милдетин башталышындагы зикир жана тесбих менен бүтүшүндөгү шүкүр жана дам алууудан, же иштөө ынтаасындан пайда болгон үндөр.