De Opstanding en het Hiernamaals | De Opstanding en het Hiernamaals | 13
(1-61)

Voorwoord

 

[Hier  volgen  een  paar  aanwijzingen  over  de  zaken  die in het 22ste, 19de en 26ste woord verklaard zijn. Eerste  opmerking:  de  sufferd  en  de  vriend  met wie   hij   spreekt   kennen   drie   werkelijkheden   in   het vorige verhaal:

 

de eigenzinnige ziel (nefs-i emmâre) en het hart; de  volgelingen  van  de  filosofie  en  de  leerlingen van de alwijze Koran; de ongelovigen en de islamitische gemeenschap.

De volgelingen van de filosofie, de ongelovigen en de  eigenzinnige  ziel  willen  God  niet  erkennen.  Dit  is hun    grootste    dwaling.    De    oprechte    man    in    het voorafgaande   verhaal   zei:   'Elke   letter   moet   door iemand  geschreven  zijn.  Elke  wet  moet  door  iemand gemaakt zijn.'

En  wij  zeggen:  'Een  boek,  vooral  zo'n  boek  dat  in elk   woordje   een   ander   boek   met   een   fijne   pen   is geschreven.   En   in   elke   letter   van   dit   boek   is   een geweldig   gedicht   geschreven.'   Zo'n   boek   kan   nooit zonder een schrijver zijn ontstaan.

Het  is  evenzo  onmogelijk  en uitgesloten  dat  deze kosmos  geen  ontwerper  heeft.  Want  deze  kosmos  is zo'n  boek!  Ieder  pagina  van  deze  kosmos  bevat  vele boeken.  Zelfs  in  ieder  woord  bevindt  zich  een  boek.

En  in  ieder  letter  zit  een  gedicht.  De  aardbodem  is slechts   één   enkele   pagina   uit   het   boek   van   de kosmos. Deze bevat talrijke boeken. Een boom is één woord.  Dit  beslaat  talrijke  pagina's.  Een  vrucht  is  één letter.  Een  pit  is  één  punt.  In  deze  punt  staat  een inhoudsopgave     van     een     grote     boom.     Dus     dit geweldige  boek  kan  alleen  geschreven  zijn  met  het machtige  penseel  van  de  Almachtige.  En  Hij  moet  de volgende    kenmerken    bezitten:    grenzeloze    macht, wijsheid,  schoonheid  en  grootheid.  Dus  door  wat  het stomdronken bent door misleiding ? heelal    getuigt,    moet    je    wel    geloven,    tenzij    je Elk  huis  moet  zijn  bouwmeester  hebben.  Dit  geldt vooral  voor  een  huis  dat  versierd  is  met  wonderlijke kunstwerken,    verbazende    ornamenten    en    unieke versiersels.  Bovendien  bevindt  het  totale  kunstwerk van een paleis zich in iedere steen van dat huis. Geen enkel    verstand    accepteert    dat    het    zonder    een bouwmeester is ontstaan, want voor een paleis is een zeer  vaardige  bouwmeester  nodig.  In  het  bijzonder  in dat  gebouw  worden  -  net  als  de  schermen  van  een bioscoop  -  elk  uur  echte  woningen  gebouwd  en  ze worden  in  een  perfecte  orde  veranderd;  net  zoals  Hij de   kleding   verwisselt.   Zelfs   in   elk   scherm   (kamer) worden     talloze     kleine     woningen     gecreëerd.     Dit universum  vereist  evenzo  een  alwijze,  alwetende  en almachtige  Bouwmeester  (God).  Want  dit  grandioze universum is een prachtig paleis met de maan en zon als  lampen  en  de  sterren  als  kaarsen  en  de  tijd  als touw of haspel. Die glorierijke Schepper hangt hieraan elk  jaar  een  andere  wereld  die  Hij  tentoonstelt.  Van deze    wereld    vernieuwt    Hij    de    driehonderdzestig vormen  op  een  geordende  manier.  Hij  verwisselt  ze met   de   schoonste   orde   en   wijsheid.   Hij   heeft   de aardbodem    gemaakt    als    een    gedekte    tafel    met cadeautjes,    en    die    versiert    Hij    elke    lente    met driehonderdduizend  soorten  creaties.  Hij  vult  die  tafel aan  met  ontelbare  soorten  cadeaus  op  zo'n  manier dat   ze,   ondanks   de   eenheid   die   ze   vormen,   nog steeds  apart  te  herkennen  zijn.  Vergelijk  hiermee  de andere aspecten. Hoe kan men de Bouwer (God) van zo'n paleis over het hoofd zien? En we zien op klaarlichte dag, op alle waterdruppels van de zee, op alles wat glanst op het vasteland en op alle  sneeuwkristallen  het  licht  en  de  reflectie  van  de zon. Het zou ronduit belachelijk en dom zijn om de zon dan  toch  te  ontkennen.  Want  als  je  de  zon  ontkent, moet  je  aannemen  dat  al  deze  glanzende  dingen  zelf  lichtbronnen  zijn.  Ondanks  het  feit  dat  er  in  elk  deeltje alleen  plaats  is  voor  zichzelf,  word  je  gedwongen  te erkennen   dat   elk   deeltje   het   bestaan   van   de   enige werkelijke zon bevat.

geen geluid